E-Book aneka Crepes, Nugget dan Hoka-Hoka Bento

E-Book kali ini bertemakan Aneka Crepes, Aneka Nugget dan Hoka-Hoka
Bento. Bagi yang membutuhkan silahkan didownload di Linknya.

I.   Aneka Crepes

   1.   Banana Split Crepes
   2.   Canneloni
   3.   Crepes Tart Buah
   4.   Resep Dasar Crepes
   5.   Resep Risoles
   6.   Schotel Dadar Isi Bayam
   7.   Tuna Quiche Crepes
   8.   Vla Coklat
   9.   Vla Jeruk
   10. Vla Strawberry
   11. Vla Vanilla

II.   Aneka Nugget

   1.   Nugget Ayam Rasa Semur
   2.   Nugget Cumi Rasa Kari
   3.   Nugget Udang Pedas

III.   Hoka-Hoka Bento

   1.   Beef Teriyaki
   2.   Beef Yakiniku
   3.   Chicken Egg Roll
   4.   Chicken Katsu
   5.   Ekkado
   6.   Hoka-Hoka Bento
   7.   Salad ala Hoka
   8.   Shrimp Ball
   9.   Spicy Chicken

Semoga Bermanfaat Aaammiin.

NU HARAYANG DIHARGAAN

Ku Darpan Ariawinangun

Lila Kardi ngajengjen, nungguan kasempetan anu hadé. Najan kudu pasesedek jeung batur, kapaksa nagen. Karasa, hawa di dinya rada nyongkab. Tapi Kardi maphum, lantaran lalaki-lalaki nu ngariung sabudeureun kalang, sumedeng disundutan birahina. Ngentab-ngentab dina dadana, di saawak-awakna.

Tapi tukang kendang, tukang kecrék, jeung tukang goong mah kawas teu kabawakeun. Beungeutna angger carakueum, taya parobahan. Kitu deui sindén—awéwé geus tengah tuwuh—udat-udat péot kulit beungeutna, némbongkeun kawas nu tunduh; kawas bosen ningali adegan hareupeunana.

Sabudeureun kalang, hareupeun lélang, rada paroék. Ukur kacaangan ku patromak nu digantungkeun na tihang awi di tengah kalang, jeung ku lampu-lampu cempor tukang kacang, és, jeung tukang kuclak.

Tatabeuhan geus teu pati motah cara mimiti. Ayeuna mah dirincikkeun, diantarékeun. Kawasna mah tadi téh natalu. Atuh awéwé-awéwé nu karandel ku wedak, geus loba nu larbus kaluar asup kalang. Ditoél ku lalaki, indit, sarta teu lila bus deui ka kalang, bari buuk, wedak, jeung lipen katara kusut jeung daradas. Sok, nyimpen duit kana kotak nu geus dibagi-bagi dinomeran, nu ditungguan ku lalaki tengah tuwuh, sarta dina beuheungna nyampay anduk leutik.

Geus nyimpen duit dina kotak, luyu jeung nomer-nomerna mah, awéwé-awéwé téh nyalisiran deui, dilipen deui, ngarampayak deui, sarta nungguan aya nu noél deui.

Awéwé nu rarampayakan téh, kaitung ngarora kénéh. Malah aya nu budak kénéh pisan, kira umur lima belas taunan. Nu kaitung kolot mah meureun ngan nu itu wungkul, nu dikaos konéng jeung dianderok hideung, sarta nu buukna keriting. Mun diiker-iker, pantes mun geus boga anak opat téh.

“Ikah, Kang Andung hayang deui cenah. Tapi geus teu boga keur bayareun, ngan kari sarung jeung calana!” ceuk salasaurang nu lalajo, disambung ku nu saleuseurian. Nu disebut Ikah, ukur ngadilak bari tuluy ngarampayak.

Kardi wuwuh ngentab dadana, ningal Ikah laris pada noélan ku lalaki, sarta tuluy dibawa nyalingker ka nu poék. Najan enya ku manéhna teu katénjo keur kumaha Ikah jeung lalaki nu mawana, tapi écés kagambar dina wangwanganana.

Mémang, sakuduna manéhna euweuh hak deui keur milu ngurus kalakuan Ikah. Tapi dina hal ieu, dihenteu-henteu ogé, kapan saméméhna boga tatali batin. Jeung nu leuwih penting ti éta, aya urusan nu aya patalina jeung kahormatan, nu kudu diréngsékeun jeung Ikah, popotonganana.

Hiji mangsa, Ikah geus norojol deui ti nu poék. Sakumaha biasa, ledak deui diwedak gigireun tukang kendang. Dilipen jeung nyisiran, jung nangtung, réngkénék ngarampayak deui. Milu ngurilingan kalang jeung batur-baturna, kawas barudak nu keur ulin oray-orayan. Némbongkeun beungeut, nawarkeun kasempetan ka lalaki nu keur ngagimbung ngalalajoan. Keur kitu pisan, Kardi bus ka kalang, tuluy noél Ikah.

Ikah ngalieuk. Katingal pisan parobahan riuk beungeutna, tina imut leutik rey-reyan jadi colohok barung ceuceub. Rék engab pisan pok, kaburu peupeuteuyananana dikenyang ku Kardi kaluar ti kalang.

Teu bisa majar kumaha. Ari kudu ngadon cékcok di kalang mah piraku, meureun pada ngalalajoanan ku nu lian.

Sanggeus anjog ka nu rada singkur jeung poék, “Nanaonan sia téh?” Aing mah embung ngalayanan sia. Leupaskeun! Teu sudi aing mah. Kajeun teuing milih nu bohak batan jeung sia mah!” Ikah kukulutus bari teterejelan.

“Ngajedog, aing rék ngomong!” Témbal Kardi teugeug.

“Urusan naon deui? Kumawani teuing sia mamaksa aing. Manasina aing jadi pamajikan sia kénéh.”

“Jempé!’

“Percumah, ngabébéak waktu usaha aing baé! Halik leupaskeun, aing keur néangan duit keur setor ka Si Abang.”

“Mun perlu ku aing dibayar,” Kardi embung éléh.

“Sabaraha sia rék mayar aing?” Ikah ketus, “Na teu seubeuh sia nyiksa aing ti keur reureujeungan kénéh?”

Keur silih tempas kitu, lar aya nu ngaliwat, “Ulah loba teuing ngomong euy, bisi lipen kaburu basi” cenah, ditungtungan ku nu saleuseurian. Kardi jeung Ikah silih rérét. Nu ngaliwat téh tangtu nyarita ka maranéhna.

“Ulah di dieu, tuturkeun aing! Ceuk Kardi bari ngenyang deui leungeun Ikah. Ikah teterejelan, tapi leungeun Kardi beuki pageuh ngeukeuweuk leungeunna. Teu lila duanana anjog ka basisir nu rada anggang ti imah-imah pamayang. Di dinya, di sisi muara, ukur aya sababaraha parahu nu peuting éta teu diiangkeun ka laut, jeung tunggul-tunggul kalapa nu tumpur ku ombak. Sora ombak teu pati séah, da laut maju ka pasang, dibarung ku sora kélébét bandéra parahu, nu ramé tingbérébét katebak ku angin darat.

Ti dinya mah sora tatabeuhan téh méh teu kadéngé. Ikah didiukkeun dina biwir parahu, satengah disuntrungkeun. Kardi rénghap ranjug. “Rék dikumahakeun aing téh, Kardi?” ceuk Ikah.

“Déngékeun ku sia. Salelembur, jelema kabéh ngaromongkeun sia,” ceuk Kardi napsu.

“Naha maké milu teuing urusan? Aing, aing. Batur, batur. Euweuh gantar kakaitan. Kitu deui jeung sia. Urusan aing mah kumaha aing, keun baé diomongkeun ku batur ogé. Sia mah kalah milu riweuh kana urusan batur!” Ikah nambalang mani capétang.

“Éra aing téh Ikah, éra ku bapa aing!” Kardi kekerot, “Omongan jelema salembur téh, kabéh bahé ka kulawarga aing!”

“Mun aing jadi pamajikan sia kénéh mah pantes rék éra ogé!”

“Dasar dombrét!”

Ikah jebi, pokna, “Pan sia ogé nyaho, aing téh dombrét. Aing lain pamajikan sia, Kardi. Lantaran kitu, ceuk aing ogé sia teu kudu milu kana urusan aing. Naon-naon anu dilakonan ku aing, éta hak aing!”

“Bapa aing kabalérang, Ikah. Rék dikamanakeun beungeut bapa aing!” Kardi embung éléh.

‘Ooh, dititah Bapa nyah! Témbal Ikah bari angger jebi. “Ku naon cenah Haji Somad? Éra boga urut minantu jadi dombrét? Matak naon béjakeun ku sia, yén Si Ikah téh geus lain minantuna. Mun masih minantuna kénéh mah pantes rék éra ogé. Kapan aing mah Si Ikah, randa urut pamajikan Si Kardi anak Haji Somad. Randa, sing inget. Teu boga salaki teu boga mitoha. Aing bébas sakahayang!” Ikah beuki nyongsrong.

“Dasar jelema teu gableg kaéra!” Kardi kukulutus.

Ikah embung éléh, pok némbalan deui, “Pék baé rék nyebut naon ogé!”

“Cing atuh rék ngadombrét mah ulah di lembur ieu. Di lembur sia kéh di ditu! Ngéra-ngéra baé kulawarga aing,” ceuk Kardi bari tutunjuk.

Ikah molotot, jung nangtung, pokna bari males tutunjuk, “Teu euih-euih sia mah Kardi, ngahina aing téh. Na sia teu rumasa mawa aing kabur ti lembur? Kumaha harita wirangna kolot aing nyaho anak parawanna dibawa kabur ku lalaki? Boa wirangna kulawarga aing harita, leuwih parna batan wirangna kulawarga sia ayeuna. Nepi ka ayeuna kapan aing teu bisa balik deui ka kolot. Ku indung bapa dimusuhan. Kari-kari sia ayeuna nitah aing ngadombrét di lembur sorangan. Rék dikamanakeun deui beungeut kolot-kolot aing, beungeut kulawarga aing?”

Kardi ukur jamotrot.

“Duh nasiiib!” ceuk Ikah. Napsuna ngahégak siga nu capé. Gék deui dina biwir parahu, satengah gabeubeutkeun manéh. Teu sawatara lila pok deui rada leuleuy semu dareuda. “Kudu kumaha aing téh atuh, Kardi?” Ku kolot sorangan diusir, ku salaki dinyenyeri. Ku mitoha dijejeléh. Ayeuna aing geus diserahkeun ku sia, masih hayoh disieuh-sieuh. Teu meunang aing hirup, nangtukeun kahayang sorangan?”

Kardi angger teu némbalan. Sajongjongan mah duanana jarempé. Sora tatabeuhan ukur kadéngé hawar-hawar. Leplepan kabawa angin. Sedeng sora kélébét bandéra jeung ombak leutik nu tingsiriwik di basisir, beuki atra kadéngéna ku maranéhna.

Kardi malik nukangan Ikah, nulak cangkéng nyanghareupan laut. Sedeng Ikah ngadon nyuuh dina biwir parahu. Pokna deui, sorana beurat dareuda, “Salila ieu aing ukur meunang pangakuan anu hina. Parawan aing dirampas ku sia. Asih indung bapa aing dipegatkeun ku sia. Salila jadi pamajikan sia, teu euih-euih aing dicacampah. Dituding teu bisa ngurus salaki, teu bisa ngigelan kahayang mitoha, teu bisa ngurus rumah tangga, teu bisa imah-imah. Rumasa aing bodo, taya kabecus, tapi ari tuluy-tuluyan dicacampah mah aing ogé boga rasa, lain bangké. Salila ieu kabéh nuding aing nu boga salah. Mun ayeuna Haji Somad nitah aing ulah ngadombrét, lantaran ieu pagawéan téh matak ngaruksak kahormatanana, nuding pagawéan aing téh salah, naha manéhna ogé henteu salah boga anak tukang ngagadabah anak batur? Naha sia ogé henteu salah deuih…”

“Jempé! Loba bacot!” Kardi némpas ku sentak.

“Aing kudu jempé nyah?” témbal Ikah, sorana angger beurat dareuda. “Sedeng sia bisa bébas sakaceplakna nyacampah aing. Hmh, lalaki. Ingetkeun ku sia, Si Ikah ayeuna mah moal rék ngadéngé omongan batur! Aing geus teu sudi dijejeléh. Hirup aing seubeuh teuing dihina ku batur. Aing ogé boga harga kénéh, najan harga aing ukur saharga runtah di jarian…”

“Mémang pantes!” témbal Kardi.

Ikah males némpas. Ambekanana rénghap ranjug. Ger pacéntal-céntal deui, silih témpas papada embung éléh. Silihsentak, silihtunjuk. Barung jeung sora ombak, jeung sora kélébét bandéra. Nepi ka hiji waktu kadéngé aya sora nu gegeroan.

“Kah… Ikah…?” Di sisi tunggul kalapa, kiduleun Ikah jeung Kardi, remeng-remeng katingali aya nu ngabedega hideung. Katémbong luak-lieuk.

“Halik Si Abang nénéangan. Euweuh hartina aing ngadu bacot jeung sia! Ceuk Ikah, bari rék ngejat indit ti dinya. Tapi teu kebat, lantaran peupeuteuyanana dikenyang ku Kardi.

“Ikah, ning ngendi sira?” ceuk nu ngabedega.

“Di dieu, Bang!” témbal Ikah.

“Karo sapa sira ning kono?”

“Jeung kuring. Tenang, dibayar!” Kardi nu némbalan téh, miheulaan Ikah nu rék pok pisan.

“ooo, ya wis, ora apa-apa? Adoh-adoh temen sih?”

Ikah rék némbalan, tapi Kardi miheulaan deui, “Ulah melang, engké gé balik deui!”

“Gelis balik maning ya. Aja gawé melang inyong!”

Geus kitu mah, anu néangan Ikah téh balik deui. Ku Kardi katingal ngiles kahalangan ku tunggul-tunggul kalapa nu ngabelegbeg. Ikah bati jamotrot, “Rék sabaraha sia mayar aing?” pokna.

“Saharga dombrét! Témbal Kardi semu ngunghak. Aya nu nenggel kana angen Ikah, tapi tuluy pok, “Ayeuna sia nyaho, yén aing bisa kénéh dihargaan. Teu cara Si Ikah pamajikan sia baheula, nu ukur dibayar panyacampah, dihina-hina. “ Ikah neleg ciduh, pokna deui, “Ulah nyangka aing teu nyaho modal sia Kardi. Mawa aing kabur téh horéng ukur keur kaulinan. Nu euweuh hargaan, mun geus seubeuh diulinkeun tuluy dibalangkeun. Aing karék sadar mun salila ieu aing ukur diulinkeun. Ngawin aing téh lain keur pamajikan sia mah. Tapi keur bujang piaraan, sina iceus sina nurut sakahayang sia. Témpo aing boga kahayang sorangan ku sia dicarékan.”

Sakedapan jempé.

Pok Ikah nuluykeun caritana, “Sakuduna mah aing nu kudu nuding ka cucungur sia, yén aing jadi kieu téh lantaran sia, Kardi!”

“Aing teu nitah sia jadi dombrét,” Kardi geuwat némpas.

“Naon bédana jadi pamajikan sia jeung jadi dombrét?” témbal Ikah, kecrot nyiduh. “Mending jadi dombrét, najan dihina-hina ku batur tapi aing masih dihargaan kénéh najan sarébu dua rébu pérak. Jadi pamajikan sia? Hmh, aing ukur jadi kuda tumpakan.”

“Dasar awéwé burung!”

“Pék baé rék nyebut naon ogé ceuk aing gé, lantaran aing nyaho, sia leuwih burung batan aing. Saburung-burungna diri aing ayeuna, aing nyaho kénéh harga diri aing. Sedeng sia, tong boroning ngahargaan batur, ka diri sorangan ogé geus teu bisa ngarampa. Mana Si Kardi anak Haji Somad, nu kuduna ngawarisan adat bapa? Sia mah bisa nyebutkeun rék dikamanakeun kahormatan kulawarga sia ka aing, sedeng sia sorangan teu bisa ngajaga kahormatan kulawarga. Ulah nyangka aing teu nyaho sia sok madon, sok maén, ngadu.

“Nitah wé ka batur sina ngajaga kahormatan, sedeng sia sorangan teu becus. Pédah sia mah bisa susulumputan, sedeng aing némbrak? Cuh, naon bédana, Kardi? Aing mah kikieuan téh usaha, mun teu kieu aing moal bisa dahar. Ari sia?”

Kardi ngaburileng, ngan teu kebat némbalan, kaburu Ikah pok deui, “Aing hayang hirup kénéh, Kardi, najan hirup tina dosa. Ulah dikait-kaitkeun usaha aing jeung kahormatan kulawarga sia. Aing geus seubeuh teuing nandangan peurih. Ayeuna antepkeun aing hirup nangtukeun jalan sorangan. Keur aing, kahormatan kulawarga sia asa euweuh bédana mun aing teu ngadombrét ogé, lantaran aing apal kana kalakuan sia!”

Hah, mangsa bodo kana bacot sia, Ikah. Pokona aing teu hayang dicarékan ku Bapa. Beungeut bapa aing teu kamérongan ku sia?” Kardi teu éléh géléng, “Dihenteu-henteu ogé, aing milu éra. Jeung matak ngeunah kitu, lamun aing nempo sia keur diciuman ku lalaki?”

“Heuheuy deuh!” Ikah kalah seuri ngunghak, “Yeuh, Kardi, béjakeun ka Haji Somad, méméh nitah aing indit, bébérés heula kalakuan anakna kituh. Nurustunjung jelema téh. “Tikotok nu jauh sina dilebuan, na irung sorangan diantepkeun!”

“Ceuk aing gé, mun rék ngadombrét ulah di dieu!”

Kardi beuki sengit, nyarita tipépédéngkréng.

“Non bédana jeung sia, ma’siat di mana-mana!”

Ikah embung éléh, males bari tutunjuk.

Der silih témpas deui. Papada hayang meunang sorangan. Beuki lila beuki ragot, beuki ngagugudug napsuna. Ombak nu tingsiriwik di basisir, jeung nu tingkarupyak neumbag awak parahu di muara, sarta angin nu ngélébétkeun bandéra, geus teu bisa asup kana dédéngéanana. Hawa peuting di basisir, karasa rada bayeungyang. Komo keur nu pacéntal-céntal mah.

Jeprot Ikah ditampiling satakerna. Ikah ngagoak, ngadayagdag, bru nalungkup kana biwir parahu. Jarigjeug nangtung, jeprot males nampiling beungeut Kardi, bari pok, “Wawanianan siah nampiling aing!”

Kardi beuki napsu. Jeprot-jeprot nampilingan Ikah. Dijenggut ditalapung, ku sataker tanaga. Unggal tas diteunggeul, Ikah sabisa-bisa males ngalawan.

Di kalang, di hareupeun lélang, kendang dombrét tuluy baé dirincikkeun, mirig sindén nu kawas beuki tunduh. Nu ngariung angger ngagarimbung. Haliwu, saleuseurian, susuitan, sakapeung cocorowokan.

Si Abang, salila nyanghareupan kotak duit, teu weléh luak-lieuk. Geus liwat satengah jam, Ikah can lol baé, gerentesna. Karék ogé rék nitah tukang kecrék sina nyusulan, Ikah ngaronghéap jumarigjeung. Beungeutna geuneuk barengep. Buuk jeung papakéanana karusut.

Saréréa carolohok. Ikah teu miduli, pluk ngalungkeun duit sapuluh rébuan kana kotak.

“Ikah kenangapa sira?” Si Abang hariweusweus.

Teu didéngé ku Ikah. Lédak diwedak, léak dilipen. Jung nangtung deui jumarigjeug, tuluy ngarampayak. Padahal kendang jeung tatabeuhan séjénna geus lila jempé, sanggeus ningali warugana nu ruksak.

Tapi Ikah tuluy baé ngarampayak, dilalajoanan ku Si Abang, ku batur-baturna, jeung ku nu ngagarimbung bari colohok. Nepi ka Ikah ngagubrag kapaéhan,***

E-Book Aneka resep Sup/Sayur

Kali ini Bang Admin akan membagikan E-Book resep masakan, yaitu sup/sayur,
Barangkali aja ada diantara pemirsa Blog ini yang ingin berwiraswasta, Buka
rumah makan atau Restoran Misalnya.

Nah inilah E-Book yang saya janjikan, filenya Microssoft Office Word Documen.

1.   Sayur Lodeh Bumbu Kuning
2.   Sup Tomat Lidah Sapi
3.   Sup Pasta Bening
4.   Sup Ati Ayam
5.   Sup Ayam Manis
6.   Sup Bakso Cumi
7.   Sup Bayam Tahu
8.   Sup Bening Bola Udang
9.   Sup Bening Seafood
10. Sup Bihun
11. Sup Buntut Kacang Merah
12. Sup Gelantine
13. Sup Ikan Jamur Kuping
14. Sup Ikan Kuah Santan
15. Sup Ikan Pedas
16. Sup Jagung Rajungan Tahu
17. Sup Jamur Bening
18. Sup Kambing Kacang Hijau
19. Sup Kelapa
20. Sup Kembang Kol
21. Sup Kenchin
22. Sup Krim Labu Kuning
23. Sup Kuah Bening
24. Sup Misoa Tahu Telor
25. Sup Pangsit Bakso Ikan
26. Sup Pengantin
27. Sup Rame-Rame
28. Sup Soun Pangsit Roti
29. Sup Tahu Brokoli
30. Sup Tahu Ikan
31. Sup Tahu Telur
32. Sup Telur Segar Singkawang
33. Sup Tomat Bola Udang
34. Sup Tomat Seafood
35. Sup Udang Cemplung
36. Sup Udang Galah

Dongeng - Dongeng Ambu

Ku Chyé Rétty Isnéndés

Utun, nyebut Utun baé nya, Ambu téh. Enya utun inji. Bongan Ambu can nyaho naha hidep téh awéwé atawa lalaki. Cenah sesebutan Utun-Inji téh pikeun hidep, pibakaleun lalaki atawa awéwé. Sanajan kitu, Sunan Ambu mah tetep nyebut Utun ka putrana; Guru Minda nu geus jadi bujang, tur nyebut inji ka Pohaci Purbasari putri parawan Pasirbatang. Meusmeus Utun, meusmeus Inji, deudeuh naker sigana téh. Kitu nu kabaca ku Ambu tina carita pantun ‘Loetoeng Kasaroeng’ kénging nyarungsum CM Pleyte. Lamun kitu mah meureun sesebutan keur hidep –Utun Inji—téh geus aya ti béh mula, meureun ti jaman Pajajaran kénéh. Saha nu nyaho.

Aéh, Utun, meureun ayeuna mah hidep téh geus bisa ngarasakeun naon nu karasa ku Ambu. Geuning buktina, hidep sok embut-embutan ayeuna mah. Usik ka ditu malik ka dieu. Sérését ka katuhu, sérédét ka kénca. Sakapeung deui nyerendul ka luhur, najan mimindengna mah enyut-enyutan dina parindikan Ambu. Komo lamun pareng Ambu capé pisan. Ih, ieu mah mani ajol-ajolan kawasna téh.

Saur Bu Bidan genep bulan mah hidep téh geus bisa ngarasakeun naon nu karasa ku Ambu. Nyeri haténa, peurih rasana, sedihna, tunggarana, rasa senangna, bungahna, jeung bagjana. Ari ceuk Ma Paraji mah, heueuh hidep téh geus usik malik Meureun cangkeul nya, ngeluk baé atawa ngaréngkol baé mah. Da Ambu ogé, kolot, sok nyeri tonggong ngaréngkol waé mah, komo hidep. Aéh, kétang kitu gé Utun, sakapeung Ambu téh sok ngarasa aral ku ayana hidep téh. Komo waktu umur sabulan, dua bulan, tilu bulan, nepi ka opat bulan mah. Aduuh, nyerina Ambu téh. Sagala karasa. Lain nyeri ku awak tapi nyeri ku rasa. Gering Ambu téh, gering psikic—saur guru Ambu mah—Gering nangtung ngalanglayung. Sangu asa catang bobo, cai asa tuak bari. Mandi kedul, sagala rupa embung. Leuleus asa teu nangan. Taya tangan pangawasa. Kahayang téh ngagolér baé bari neuteup lalangit kamar, ngahérang. Murel baé ongkoh, tungtungna luga jeung luga baé, Ambu téh, nepi ka kuru aking ngajangjawing.

Enya sakapeung mah matak aral aya hidep téh. Sakapeung hayang neundeun heula hidep di hiji tempat, nepi ka Ambu ngarasa genah, bagja, hampang. Engké, di mana Ambu geus jagjag deui, rék disampeur deui. Hi, hi, hi, lucu, Tun, nya?!

Ceuk Ma Paraji mah, “Wayahna, Enéng, kapan ieu téh anugrah nu kedah ditebus ku pangorbanan hijji indung. Emh bagja temen kagungan putra téh. Tingali Ema, geus nulung mangratus-ratus jabang, tapi nepi ka nini-nini kieu teu saésé-ésé acan Ema mah. Teu dipaparin anak ku Nu Maha Kawasa.” Cenah daria.

Ti dinya bari ngurut hidep nu turun baé, gorolang Ma Paraji téh miwuruk. Cenah wayahna sagala karasa. Da mémang kitu kuduna. Ku naon pangna dara nu kakandungan sok ripuh baé. Kapan cenah ngamimitian sagalana. Komo sabulan, dua bulan, tilu bulan mah. Disebutna ogé keur wayah ngahérang, cenah. Namperkeun jati tina sagala rasa. Beureumna, bodasna, konéngna, hideungna, atawa nu disebut nu opat kalima pancer atawa ceuk urang Jawa mah kiblat papat kalima pancer téa. Upama geus namper, mimiti cacai téh asup kana wayah ngalénggang atawa luménggang. Kumaha wé nu midang, éta cacai téh cenah nyedotan sagala sari tina awak urang, tina kadaharan jeung tina rasa urang, bagja, sedih, ogé tina cahaya urang, jeung sajabana. Tah lamun geus cukup, cacai téh asup kana wayah gumulung. Di dinya cenah sagala sari nu geus dikumpulkeun téh dikocék, digalokeun, digumulungkeun.

“Matak luga waé, Enéng, temahna ka urang. Meusmeus Borolo, meusmeus u-o. Tah kitu ceuk indung Ema baheula, jeung mémang kitu ceuk pangalaman Ema nalangan nu kakandungan…” Tuluy Ma Paraji nuluykeun papatahna. Cenah lamun geus opat bulan mah Si Utun Inji téh wayah mirupa. Kuduna mah ngupat cenah, soalna dina wayah mirupa Si Utun téh dibéré kahirupan: nyawana, bagjana, rejekina, jodona, jeung patina ku Pangéran.

Leres Ema. Ambu téh ngaheueuhkeun dina haté, Utun. Da mémang kunggel dina Al Qur’an ogé. Kitu pisan teu jauh sakumaha omongan Ma Paraji. Ngan sabab manéhna mah maké adat karuhun, jadi basa nu kakedalkeun téh kitu unina. Utun, mun hidep apal—engké baris apal kétang—adat-adat karuhun urang, urang Sunda, réa nu saluyu jeung ajaran agama Islam. Komo dina palasapahna mah. Tapi lamun gelarna dina paripolah geus béda tina palasapahna, éta mah dibeungharan baé ku maranéhna minangka insan nu hirup jeung papadana. Minangka insan nu berbudaya téa, nu dipaparin budi akal ku Mantenna. Enya, sakapeung mah réa nu siga papalingpang. Tah di dinya, urang kudu atina-atina, Utun.

Utun, ayeuna hidep geus nincak wayah usik, wayah malik. Ambu téh ngarasa eungkeut-eungkeut deui, maju ka cageur. Ambu téh asa rada janglar deui, hudang deui, béar deui, getihan deui. Enya sok ngarasa bagja ayeuna mah. Kieu maksud téh, Utun. Baheula ogé bagja Ambu téh, komo sanggeus nyaho aya kahirupan dina beuteung. Tapi kabagja harita kalindih ku ‘gering’ téa. Nyiram ngéléhkeun kabagjaan Ambu. Tah, ayeuna mah Ambu téh asa rék cageur deui. Tangtu kabagjaan Ambu manglipet-lipet deui.

***

Aéh, Utun, karasa teu ajrug-ajrugan? Ambu ogé rada pepelengkingan, ieu téh, Ambu keur aya dina karéta ieu téh. Enya, tadina mah hayang genah kana karéta téh, da disawang bakal ngageleser dina erélna. Heueuh, kapan erél karéta mah moal aya garékgok nu nyababkeun ampul-ampulan gilinding kandaraanana. Tapi buktina? Sarua baé karasana ku Ambu mah, matak enek. Na hidep téh atuh réwél-réwél teuing? Sénsitif pisan? Geus puguhing kana sakabéh babauan mah, ieu…kana renjulna jalan ogé. Najan leutik, tapi matakna mawa pohara. Cing tulungan Ambu. Sing bageur, sing ngajurung kana laku, nya!

Dina karéta Ambu téh. Rék ka dayeuhkeun. Dayeuh gedé. Kota nu pangraména di Indonesia, cenah. Ti Bandung téh subuh naker Ambu téh. Poék kénéh, indung peuting masih ngalimpudan dayeuh Bandung. Ambu téh ngalamun dina karéta, da neuteup kaluar meredong kénéh atuh. Lalamunan téh kieu…kumaha lamun Ambu ngarang carita lalampahan dina karéta. Meureun resep temen. Enya, Ambu téh sok hayang ngarang carita ngeunaan kahirupan dina karéta. Tapi Ambu téh can apal lingkungan karéta, can apal bubuk leutikna karéta. Kakara apal gerbong, piluit, péron, perewis, nu karitu baé. Heuheuh lucu, nya?

Naha Ambu maké hayang ngarang? Sualna, Ambu ngarasa salila lima bulan ieu Ambu gering, teu bisa ngumbar imajinasi. Teu bisa ngumbar angen-angen. Teu bisa ngararasakeun ni’matna hiji perjalanan. Ambu téh asa hayang baruntak, hayang ngabudalkeun sakabéh imajinasi nu katalikung téa.

Lila Ambu ngahuleng. Horéng di luar geus rada caang. Cahaya panonpoé paselang jeung sésa reumis nu haliber, mawa métapora nu kacida éndahna. Borélak-borélak panonpoé nyaangan karéta. Cahayana keuna kana beungeut Ambu. Haneut temen, Utun. Sapanjang liliwatan nu katingal téh ukur ‘bujur dayeuh’, enya pasisianana. Kapan kitu karéta mah. Tara ngaliwatan puseurna, mipir wé, nyisir ka pasisian, ka padésaan, ka pagunungan. Meuntas sasak beusi nu kacida panjangna. Ngaliwatan bédéng-bédéng butut, makam-makam, jarian, leuweung leutik, kebon sampeu, sawah, jeung walungan-walungan nu geus kalimpudan polusi.

Meureun Utun nanya, naha karéta mah jalanna ka nu kararitu, Ambu? Heueuh, Ambu ogé teu ngarti. Ngan lamun dipatalikeun jeung sajarah ieu nagri mah, utamana di pulo Jawa sigana aya korélasina, hubunganana. Kapan cenah kompeni muka erél karéta téh, guna utamana mah pikeun ngangkut palawija jeung hasil kebon (entéh, karét, kina, paré, gula, jsb) nu baris diangkut ku lori atawa karéta basajan. Diangkut ku Si Sepak Sengok atawa ku Si Kuik téa ngaliwatan bubulak, mipir pasir mapay jungkrang. Da kitu kapan, ari ngaranna pakebonan mah tara aya di tengah dayeuh.

Diakutan pakaya nagri téh, Utun, teuing dibawa ka mana, ka Batavia meureun, laju dibawa ka Sunda Kalapa, diakut ti palabuan ka nagrina. Teungteuingeun, nya. Najan enya ayeuna aya gunana jeung mangpaatna ogé, kasang tukang sajarah nu hideung mah, angger bakal tuluy ngahihileudan kana jiwa rahayatna. Kitu deui kasang tukang kahirupan hiji jalma ogé, Utun. Bakal tuluy ngahihileudan kana jiwana nu teu bisa merdéka. Muga Utun mah sing bagja. Lamun Gusti marengkeun, Ambu jeung Ayah hayang méré kabagjaan jiwa keur Utun Inji, sangkan jiwa hidep bébas merdéka teu katalikung ku hideungna kasang tukang mangsa bocah.

Utun, sigana karéta geus mimiti asup ka sisi dayeuh téa. Tuh sawahna nu makplak satungtung deuleu karonéng buahna. Téréh panén sigana mah. Tuh, enya baé beulah ditu mah keur ngagebot sigana téh. Leuh mani loba jalma nu mantuanana. Ti iraha maranéhna gawéna? Ti subuh mula meureun, nya Utun. Mémang kitu patani mah. Hudang subuh balik burit. Kadang mondok di sawah nunggu paré atawa néang cai.

Capé? Tangtu utun. Hirup mah capé. Tapi tina capé urang bakal ngarasa bagja. Bingung, nya Utun? Tangtu bingung deuih. Da atuh boro-boro ngarti, medal ogé acan kapan. Engké ogé, lamun Utun medal, hirup waras, hurip walagri nepi ka wayah ngarti, sawawa, bakal surti kumaha ari hirup saéstuna. Heueuh salah Ambu, siga ka nu hideng baé, cacarita téh. Tapi keun baé, ieu mah itung-itung ngawahan sangkan panalar jeung pangaweruh hidep dina waktuna jembar jeung guna pikeun manusa séjénna.

Tah Beulah dieu mah sawahna ancal-ancalan, diwates ku bénténg. Pabrik meureun. Tuh, da enya, katingal pisan cai limbahna dipiceun ka walungan. Emh, teungteuingeun deui baé. Paingan sawah nu deukeut pabrik mah goréng kitu jadina. Ngaranggas, Utun. Sigana dua tilu taun nu bakal datang mah, sisi dayeuh nu tadi ogé bakal keuna ku industrialisasi.

Naha nya, Ambu mah teu ngarti, pamaréntah daérah kalah méré idin ka pangusaha pikeun ngadegkeun pabrikna di wewengkon nu subur jeung léndo, cocog pikeun pasawahan pakebonan? Naha kalah méré idin téh di tanah nu kitu. Lain di ditu…di tegalan di wewengkon nu jauh jeung daérah agraria masarakat.

Ieu mah industrialisasi dipaksa téh saenyana. Antukna sagala teu nincak kana lebahna. Tatanan kahirupan masarakat barobah kapaksa. Kapan ruksakna fisik mawa akibat kana ruksakna psikis. Méntal masarakat robah, kapaksa jeung dipaksa. Antukna Indonesia teu mangrupa da robahna teu alamiah téa. Lamun nu hudang téa mah lain dililirkeun, diusap, diguyah-guyah. Tapi kalah dibanjur, digebug, disentak, disépak, digentak. Antukna sawan, ilang pangacian. Nu ngari, olohok molohok, lulungu. Ninggang di sadar, ambek ngagugunung. Ambek nyedek tanaga midek. Lila-lila baruntak, anarkis téa antukna.

Ah nya éta, Utun. Kudu kumaha jeung ti mana ngamimitian deuina, sagalana geus hésé dirobahna Urang tengetan baé, bari hojah sabisa-bisa. Da euweuh guam pisan mah, arca meureun disebutna. Kapan urang manusa, Utun. Nu nyababkeun budaya jeung nyiptakeun budaya. Utun gé, bakal kitu, jaga.

Aéh-aéh, geus nepi ka biwir dayeuh geuning, Utun. Naon cing cirina? Meureun Utun pansaran. Itu tuh… tingal pagaliwota jeung patali marga kahirupan mani paciweuh kitu. Sibuk téa. Jam sabaraha nya? Paingan, jam satengah dalapan leuwih saeutik geuning. Keur meumeujeuhna manusa téh ngudag pakasabanana ka unggal pongpok angin. Ciri séjénna…naon cing, Tun? Tuh…runtah jeung limbah tingtalambru di unggal juru. Kahirupan kucel, cakueum, kusam. Béda baé jeung di pasisian mah, nu caang, béngras, taya polusi nu ngalimpudan rohang dada manusa-manusana.

Utun…geus karasa nya? Tangtu. Ambu ogé geus lapar ieu téh. Ééh, peujit koréseun geuning Utun téh. Heueuh lain Utun meureun, Ambu. Da geus nincak wayah sasarap atuh, Tun. Ceuk Wa Édi téa mah di Nagrak Sukabumi; wanci mumuluk euy! Tutug uyah sagedé peureup kolot, dibuleud-buleud, dibungkusna ku daun cau manggala meunang ngaleumpeuh. Di luhureun tutug, sangray sirinding jeung sambel tarasi medok kenging Ema. Uyut nyebutna hidep mah meureun. Haduh ni’matna, Tun. Seuhah tapi col deui col deui kana sambel. Ngariung saanak incu Ema Taaara unggal usik mah, tapi mimindengna kitu. Kitu Utun, Ambu mah baheula. Hareupeun hawu éta téh, saméméh miang tolab élmu ka sakola dasar. Teu wudu hurip walagri geuning, Utun, malah ayeuna bisa ngakandung Utun.

Ambu mah turun di setasion kahiji ieu téh. Kapan rék ka dinya, ka Jalan Salémba. Jalan nu pinuh ku moméntum perjuangan pisik nepi ka jaman réformasi, Utun. Loba pisan dongéng Ambu téh. Engké deui urang guar hihi-hiji. Engké lamun utun geus jadi budak.

Jam dalapan kurang saparapat, ayeuna téh. Piluit tanda eureun di setasion Jatinegara geus disada tah. Ké sakeudeung, Ambu bébérés heula, bisi aya nu tinggaleun atawa mik-ap teu matut, éra temen, engké Ambu. Geus puguheun beuteung mah mendeyang, bentelu ku Utun, atuh beungeut-beungeut teu camérong.

Da geulis mah henteu Ambu téh, ngan manis wungkul meureun, heuheuh. Tapi cenah Tun, manis mah sok geulis, sedeng geulis mah can tangtu manis. Matak lain Ayah hidep wungkul baheula nu ehem téh. Ngan nu wani jeung tanggung jawabna; wungkul manéhna. Nu séjén mah aringgiseun. Duka ku naon. Ceuk kolot nu kungsi diwawancara disungsi élmuna ku Ambu mah kieu omonganana téh.

“Nénéng mah beurat ajina. Pameget-pameget sérabeun ku Nénéng. Seueur pisan nu palayeun, namung arisineun. Anu jodo sareng Nénéng mah, waja sorotna…,” anéh nya Tun. Kapan nu nyorot mah cahaya atawa mun nu ngaborélak téa mah inten jeung emas. Bolongkotan. Emas nu ayeuna hargana apung-apungan, tapi da Ambu gé resep. Hé hé hé…

Ieu téh kalah ngadongéng ka mana-mana. Heup heula, nya, Tun. Karéta geus eureun ayeuna mah. Bismillah Ambu ngucap du’a, muga dipaparin kasalametan ku Gusti Alloh di dayeuh Jakarta. Babadagna lelembutna Ambu jeung Utun-Inji, hayu urang turun. Amin.***

Parongpong, 13 September 2000.

E-Book Resep Minuman

Untuk Postingan E-Book kali ini file berbentuk txt, dijamin gampang

downloadnya karena ukuran filenya yang sangat kecil. Silahkan didownload

linknya.

1.   Orange Juice
2.   Es Agar Leci
3.   Es Ceria
4.   Es Cuing
5.   Es Doger
6.   Es Kopyor Fantasi
7.   Es Krim Kelapa Muda
8.   Es Laksamana Mengamuk
9.   Es palubutung
10. Es Podeng
11. Jungle Juice
12. Jus Segar Buah Campur
13. Jus Sirsak Melon
14. Jus Strawberry
15. Jus Wortel Biji Teratai
16. Markisa Drop
17. Milk Shake
18. Mutiara Strawberry Milk Shake
19. Punch Leci dan Jeruk
20. Rondo Kemulan
21. Sari Kacang Hijau
22. Susu Kedelai
23. Wedang Kopi Jahe Panas
24. Wedang Pokak
25. Wedang Ronde

E-Book Perkebunan

Bagi yang memerlukan E-Book perkebunan silahkan didownload linknya...

A. Tanaman Buah-Buahan

1.    Alpukat

2.    Anggur

3.    Apel

4.    Duku

5.    Jambu Air

6.    Jambu Biji

7.    Jambu Mete

8.    Jeruk

9.    Kedondong

10. Mangga

11. Manggis

12. Melon

13. Nangka

14. Nenas

15. Pala

16. Pepaya

17. Pisang

18. Rambutan

19. Salak

20. Sawo

21. Semangka

22. Stroberi

B. Tanaman Hias

1.    Anggrek

2.    Dahlia

3.    Gladiol

4.    Hebras

5.    Krisan

6.    Mawar

7.    Melati

C. Tanaman Obat

1.    Jahe

2.    Kina

3.    Kumis Kucing

4.    Kunyit

5.    Temulawak

D. Tanaman Pangan

1.    Jagung

2.    Kacang Tanah

3.    Kedelai

4.    Padi

5.    Sagu

6.    Singkong

7.    Talas

8.    Ubi Jalar

Lainnya

1.    Buah Sayuran

2.    Pengawetan

3.    Sekilas Olah Pangan

4.    Tanaman Perkebunan